Bir şair var tanırsınız, ‘bir gün seni bırakırım ya, tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu’ diyor.
Benim kadınları bırakmakla ilgili bir sorunum yok. Onları mütemadiyen bırakıyorum. Ya da iyisi mi, bırakıyorum onlar beni bıraksınlar. Böylesi daha pratik oluyor.
Sigarayı bırakmakla ilgili bir sorunum da yok. Bu konuda hiç tevazu göstermeyeceğim: belki yüz kere bıraktım.
Benim derdim dumanla. Aslında onu da bırakabiliyorum. Önce içime çekiyorum, sonra bırakıyorum. Sorun şu ki, bıraktığım yerde kalmıyor meret. Nereye üflersem üfleyeyim gelip burnuma giriyor. Sağa dönüyorum olmuyor, sola dönüyorum durmuyor. Pencereyi açıyorum, suratımda patlıyor. Olacak gibi değil!
Gayet iyi bilirsiniz ki, kararlarımı kendim veririm. Özgür iradeye inanırım. Onun için bugünden itibaren, sigarayı tutsam bile dumanı bırakacağım. Kendi sigaramın pasif içicisi olmayı reddediyorum.
Dumansızca sizin,
Hurşit Seçkin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder